تمرينات قدرتي يا تمرينات مقاومتي شامل انجام تمرينات بدني است كه براي بهبود قدرت و استقامت طراحي شده اند. اين اغلب با استفاده از وزنه همراه است اما مي تواند انواع مختلفي داشته باشد.
در صورت انجام صحيح ، تمرينات قدرتي مي توانند مزاياي عملكردي قابل توجهي داشته و باعث بهبود سلامت و سلامت عمومي شوند ، از جمله افزايش قدرت و مقاومت استخوان ، عضله ، تاندون و رباط ، بهبود عملكرد مفصل ، كاهش احتمال آسيب ، [2] افزايش تراكم استخوان ، افزايش متابوليسم ، افزايش آمادگي جسماني [3] [4] و بهبود عملكرد قلب. [5] تمرين معمولاً از تكنيك افزايش تدريجي نيروي خروجي عضله از طريق افزايش وزن افزايشي استفاده مي كند و از انواع تمرينات و انواع تجهيزات براي هدف قرار دادن گروههاي عضلاني خاص استفاده مي كند. تمرينات قدرتي در درجه اول يك فعاليت بي هوازي است ، اگرچه برخي از طرفداران آن را براي تأمين فوايد ورزش هوازي از طريق تمرينات مدار تطبيق داده اند. [6]
تمرينات قدرتي معمولاً با توليد لاكتات همراه است ، كه يك عامل محدود كننده عملكرد ورزشي است. ورزش منظم استقامتي منجر به سازگاري در عضله اسكلتي مي شود كه مي تواند از افزايش سطح لاكتات در طول تمرينات قدرتي جلوگيري كند. اين امر از طريق فعال سازي PGC-1 آلفا باعث تغيير در تركيب پيچيده ايزوآنزيم LDH (لاكتات دهيدروژناز) و كاهش فعاليت آنزيم توليد كننده لاكتات LDHA مي شود ، در حالي كه فعاليت آنزيم متابوليزه كننده لاكتات LDHB را افزايش مي دهد. [7]
ورزش هايي كه تمرينات قدرتي در آنها مهم است ، بدن سازي ، وزنه برداري ، پاورليفتينگ ، نيرومند ، بازي هايلند ، تيراندازي ، پرتاب ديسك و پرتاب نيزه است. بسياري ديگر از ورزش ها از تمرينات قدرتي به عنوان بخشي از رژيم تمريني خود استفاده مي كنند ، به ويژه تنيس ، فوتبال آمريكا ، كشتي ، دو و ميداني ، قايقراني ، لاكروس ، بسكتبال ، بيس بال ، رقص روي زمين ، هاكي ، كشتي حرفه اي ، اتحاديه راگبي ، ليگ راگبي و فوتبال. تمرينات قدرتي براي ساير ورزش ها و فعاليت هاي بدني محبوبيت بيشتري پيدا مي كند.
تاريخچه ورزش به دنياي باستان